فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 2، شماره 2، تابستان 88 ، شماره پی در پی 4

نام و ننگ در شاهنامه

صفحه (0 - 0)
محمود بشیری،طاهره خواجه گیری
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
فردوسی در شاهنامه ضمن ارج نهادن به ارزشهای والای انسانی ، همواره در پی آنست که راهها و شیوه and not;های کسب ارزشهایی همچون بلندی نام، نیکنامی، داد، خرد و خردمندی را نشان دهد. یکی از ارزشهای والای انسانی در نظر وی نام بلند و آوازه نیک است که البته طریق حصول آن تنها از راه جنگاوری و دلاوری نیست بلکه لازمه آن داشتن ویژگی شجاعت و دلیری در کنار عناصری همچون : گنج، جاه، نژاد و خرد میباشد .در واقع این ویژگیها ارکان شخصیتی پهلوانان شاهنامه را تشکیل میدهند و میزان اشتهار و مرتبه and not; پهلوانی آنان به کیفیت آمیزش این ارکان با هم، بستگی دارد .بدین جهت در شاهنامه بارها پهلوانان، همدیگر را به خاطر نداشتن پایگاه اجتماعی و گنج و خرد تحقیر میکنند . خردورزی و دادگری از پایه های بنیادین شاهنامه است و همواره پهلوانان خردمند ستایش میشوند.از دیگر مسائل بسیار مهم در شاهنامه، مسئله نام در مقابل ننگ است. همیشه این خطر وجود دارد که نام به ننگ در and not;آید. تأکید ما در این پژوهش بر همین مسئله نام و ننگ است.در این مقاله سعی بر آن است که به این سؤالات پاسخ داده شود: چرا بسامد واژه and not;هایی همچون: نام، ننگ، خرد و نژاد در شاهنامه بالاست؟ آیا نامداری فقط در گرو جنگاوری و کشت و کشتار است؟هویت فردی و شخصی پهلوانان در شاهنامه چگونه بازنمود شده است؟

کلمات کلیدی
شاهنامه , فردوسی , نام و ننگ , نژاد , خرد